„Mitoraj w Krakowie” – wystawa fotografii Krzysztofa Łapki

Od 4 marca do końca kwietnia 2024 roku w Osiedlowym Domu Kultury Zasole zaprezentujemy wystawę fotografii Krzysztofa Łapki pt. „Mitoraj w Krakowie”,
w ramach projektu Prezentacje cyklu Przestrzeń Artystyczna. Wernisaż wystawy odbędzie się 15 marca 2024 roku o godz. 18.00. Wernisaż uświetni miniwykład pt. „Igor Mitoraj w Polsce (nie)znany?”
który wygłosi historyk sztuki i muzealnik Kinga Kawczak. Wykład będzie dotyczył obecności i odbioru dzieł Igora Mitoraja w Polsce od lat 80. XX wieku po dzień dzisiejszy.

Kinga Kawczak – historyk sztuki i muzealnik; absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego; kustosz w Dziale Sztuki i Rzemiosła Artystycznego Muzeum Historycznego w Bielsku-Białej, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki,
autorka wystaw, katalogów, opracowań naukowych i tekstów popularyzujących sztukę; interesuje się zagadnieniami ikonograficznymi oraz historią rzeźby (szczególnie XX wieku).

Krzysztof Łapka – fotograf, animator kultury. Mieszka i tworzy w Rybniku. Pomysłodawca i współorganizator Ogólnopolskiego Festiwalu Fotografii Otworkowej OFFO.
Pracując w domu kultury organizował Rybnicki Festiwal Podróżników Karawana (13 edycji), liczne warsztaty i spotkania fotograficzne, prowadził galerie,
organizował wystawy i promował twórców. Zorganizował blisko 200 spotkań podróżniczych i górskich, ostatnio jako animator niezależny.

26 marca 2023 roku przypada 80. rocznica urodzin Igora Mitoraja, jednego z najwybitniejszych polskich artystów o światowej sławie.

Na przełomie 2003 i 2004 roku w Krakowie prezentowana była największa wystawa prac Igora Mitoraja, w tym tych monumentalnych rzeźb, które usytuowane były na Rynku Starego Miasta.

Oglądając w listopadową niedzielę 2033 roku kolejne wystawy w ramach Miesiąca Fotografii w Krakowie, nawet nie przypuszczałem, że dotknie mnie tak fantastyczna historia,
jaką było zobaczenie w zabytkowej scenerii Rynku Głównego, 14 monumentalnych rzeźb Igora Mitoraja. Per Adriano, Centauro, Tindaro screpolato, Coppia reale,
Eros bendato, Gambe alate, 15 Torso Ikaria grande, Ikaria, Ikaro grezzo, Ikaro serepolato, Ikaro alato, Nascita di Eros, Cuirasse, Torso alato screpolato – to te odlane z brązu giganty,
które sfotografowałem. Jak się później okazało był to jedynie fragment ekspozycji zorganizowanej przez Międzynarodowe Centrum Kultury w Krakowie, w którego galeriach,
na dwóch piętrach, pokazywanych było 56 klasycznych rzeźb Mitoraja, wykonanych z brązu, żeliwa, białego i czarnego marmuru i terakoty oraz 36 rysunków artysty z lat 1976-2001.
Wszystkie te dzieła sztuki można było podziwiać od października 2003 roku do stycznia 2004 roku. Ekspozycja była pierwszą tak obszerną prezentacją twórczości Igora Mitoraja w Krakowie.

Igor Mitoraj, zafascynowany pięknem greckiej i rzymskiej rzeźby, tworzył figury starożytnych bogów, herosów, muz, tytanów. Ikar, Gorgona, Eros, Wenera,
Hypnos – odlane w brązie, odkute w marmurze monumentalne figury o klasycznych proporcjach. Nie są to jednak kopie. Artysta poddawał swoje rzeźby częściowej destrukcji:
popękane torsy, fragmenty pogruchotanych gigantycznych głów, bezgłowe popiersia, części figur. Patrzymy raczej na relikty posągów niż fragmenty ciał.
To okaleczone piękno dla jednych jest wyrazem nostalgii za utraconą Arkadią, inni widzą w tym krytykę współczesnej cywilizacji i przestrogę zarazem przed jej niszczącą siłą. /Krzysztof Łapka/

Igor Mitoraj (26.03.1944-6.10.2014) studiował malarstwo pod kierunkiem Tadeusza Kantora na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Od 1968 roku,
kiedy opuścił kraj, poświęcił się przede wszystkim rzeźbie. Pierwsza indywidualna wystawa w roku 1976 w paryskiej Galerie La Hune była ogromnym sukcesem,
a prace artysty, znalazły uznanie nie tylko w oczach publiczności ale także wśród krytyków. Z kolei wystawa w New York Academy of Art w 1989
roku wzbudziła zachwyt amerykańskich znawców i krytyków sztuki. Wydarzeniami na skalę światową były wystawy we Florencji
w Ogrodach Boboli w roku 1999 oraz w Muzeum Olimpijskim w Lozannie w 2001 roku.

Artysta mieszkał i tworzył we Francji, a później w Pietrasanta we Włoszech.
Jego prace znajdują się w najsłynniejszych kolekcjach Stanów Zjednoczonych, Japonii, Francji, Włoch, Wielkiej Brytanii.
Światowe metropolie, takie jak: Mediolan, Rzym, Paryż, Londyn, Atlanta, Tokio zamawiały u artysty dzieła na zabytkowe place i do nowoczesnych prestiżowych dzielnic.

W Polsce ukazały się dwie książki o Igorze Mitoraju: Constanzo Constantini pt. „Blask kamienia” (2002) i Agnieszki Stabro pt. „Igor Mitoraj. Polak o włoskim sercu” (2022).